Trees, trees and more trees.

Het geruis van de wind was overal om je heen te horen. Bladeren die met de wind mee bewogen en zich volledig overgaven aan de eeuwige dans. In de verte hoorde je geluiden van wezens waarvan je niet eens zou weten hoe ze heette of eruit zouden zien. Adam liep wat rustig en was op zijn hoede. Hij keek om zich heen, klaar om een boom in te moeten klimmen als hij zou moeten vluchtten voor één of ander wezen wat hem zou verslinden. Hij hoorde een tak kraken en zijn ogen schoten naar zijn voeten waar een oud verdorren takje onder hem lag. Hij zuchtte kort van opluchting maar keek toen weer voor zich. Hij rechtte zijn rug en ademde diep in. 'Maak jezelf niet te gek, je kunt dit blijf rustig.' zei hij tegen zichzelf in zijn gedachten en hij vervolgde zijn tocht door het bos.

Het was een grauwe, donkere dag en zeker in de bossen betekende dat niet veel goeds. De sfeer was duister en je had constant het gevoel dat je gevaar liep. In dit geval, was Cedro het gevaar. Het gevaar voor de onoplettende, zeer smakelijke diertjes die in het bos rond dartelden. In zijn gebruikelijke jagerstred sloop hij door het bos, zijn pijl en boog in zijn hand, klaar om te vuren. Dit was hoe hij overleefde, zijn manier om aan eten te komen. En het werkte fantastisch. Hij had vandaag al één eekhoorn geschoten en een klein konijntje. Genoeg voor vandaag, maar hij ving vaak wat meer zodat hij niet elke dag weer op pad moest. Dagen zoals deze waren uiterst geschikt omdat het niet te warm was en hij dus niet te snel uitgeput zou raken.

Op goed gevoel trok hij door het bos, zijn oren gespitst op elk geluidje, zijn ogen gefocust op elke beweging. De bomen onthielden hem vaak van het zicht wat de jacht lastig maakte, maar ze boden hem ook bescherming. Net toen hij even uit wilde rusten, een slok uit zijn waterfles wilde nemen en even op een boomstronk wilde gaan zitten, hoorde hij een takje kraken. In een reflex sprong hij op, zijn boog geladen, klaar om het dier neer te schieten toen hij zag dat er een paar meter verderop een man door het bos liep. Zo snel en stil als hij kon drukte hij zich tegen de dichtstbijzijnde boom aan zodat de man hem niet zou zien, maar hij betwijfelde of dat zo zou zijn.