Het zag er fantastisch uit, hoor. Je zou hier een bloeiend toerisme voor elkaar kunnen krijgen. Wacht, nee, dan kreeg je natuuractivisten die protesteerden. Was dat niet precies wat er met de aarde was gebeurd? In de geschiedenis? Eric zou het niet weten, mocht Eric voor een keertje eens eerlijk zijn. Eerlijkheid werd niet altijd geapprecieerd. Misschien was dat de reden dat mensen Eric over het algemeen niet mochten. Maar God, waarom zou hij zich erin moeten interesseren? Hij was op de aarde gedumpt door een stel idioten van autoriteiten. Fantastische maatregel, hoor. Dump degenen die iets fout deden maar op een zo goed als onbewoonde planeet. Mensen leerden niet snel, had hij het idee. Hadden ze dat ook niet in de geschiedenisboeken gedaan? Ach, zo goed was Eric niet meer in geschiedenis. Het was jaren geleden dat men nog wat geschiedkundige leerstof aan hem had opgedrongen, laat staan dat hij het nog daadwerkelijk grondig had bestudeerd. Hij had het vak geschiedenis gehaat. Hij kon de grote lijn best onthouden, maar die jaartallen? Nah-ah. Zijn leerkracht had schijnbaar de pest gehad aan grote lijnen. Nu ja, het maakte niet echt uit. Op aarde ging men hem vast niet meer overhoren of hij de jaartallen van de belangrijkste oorlogen uit de geschiedenis nog wel uit zijn hoofd kende.
Maar goed, Eric was gearriveerd. Het zicht leek hem niet veel bijzonders te zijn. Een stel bomen, wat struiken en meer frisse lucht dan een stadsmens gewoon was; dat heette een bos. Jazeker, genialiteit tot en met. Een bos had je overal. Al dan niet geheel natuurlijk. Oké, dat zou dan een park heten. Maar ach, men beschreef het nog altijd als een “groen bos, ideaal gelegen en midden in de stad!”. Toerisme overdreef geregeld. Maar wie sprak er over toerisme? Dit was geen toerisme. Maar god man, dit begon serieus op een groepsreis te lijken. Een groepsreis zonder terugkomst dan wel. Maar ach.
Eric was één van de laatsten die uitstapten. Het speet hem zeer, hoor, dat meneer een minuut te laat kwam voor het avondeten. Hij hoopte dat er een lange file zou staan en zijn vrouw hem achterna ging met een deegroller. Die vent had hem mateloos geïrriteerd. Alsof Eric echt zin had om naar zijn imitatie van het gekweel van één of ander kindsterretje wilde luisteren.
